De New York Times publiceerde vandaag een sterk staaltje information design: een gedetailleerde, interactieve landkaart over welke naam New Yorkers aan hun buurt geven. Het resultaat is een kleurrijk lappendeken van namen die je wel of niet bekend in de oren klinken. De NYT heeft data per block, en daardoor kan je in een oogopslag al een paar interessante dingen ontdekken.

Zo is het opvallend dat sommige buurten heel erg afgelijnd zijn, en andere geleidelijk aan in elkaar overvloeien. De harde grenzen worden vaak gevormd door een fysieke barrière, meestal een drukke straat. De uitleg over meer wazig grenzen is, euh, wat waziger. Vaak is er discussie over waar precies een wijk begint of eindigt, en in sommige gevallen zorgt oprukkende gentrificatie er voor dat wijken ook daadwerkelijk fysiek opschuiven. Bijhorend bij de extreem gedetailleerde kaart is er ook een ‘Extremely Detailed Guide’ die dieper in gaat op de data en bijzonderheden.

Tagada is het huidige lettertype dat ik al een tijdje in één van mijn brand projecten probeer te gebruiken - voorlopig zonder succes. Maar ik blijf proberen, want het lettertype, ontworpen door de Brusselse designer Laurent Müller, heeft iets ontzettend uniek: de ronde lettervormen gedragen zich als een italic, terwijl de rechte zich als het normale ‘regular’ gewicht gedragen. Deze schijnbare onbalans creëert een vreemd soort dynamiek die meteen mijn aandacht wist te trekken.

Tagada is beschikbaar bij de experimentele type foundry Future Fonts, waar je voor een zachte prijs lettertypes die nog in ontwikkeling zijn kan steunen (en reeds gebruiken!).