Ik volg de Britse illustrator Ben Newman al van sinds de beginjaren van Nobrow, een Londense uitgeverij van illustratieboeken en graphic novels waar hij één van de vaste contributors is. Newman heeft een erg leuke, enthousiaste illustratiestijl waar je snel blij van wordt. Misschien heb je zijn werk al gezien, want onder andere de (fantastische!) educatieve boeken met Professor Astrocat zijn in het Nederlands vertaald.

Nu, deze post gaat niet over zijn illustraties. Sinds 2022 begeeft hij zich in nieuwe creatieve regionen, en schildert hij enorm leuke abstracte werkjes op houten panelen. Die zijn vervolgens vaak in stukken gezaagd en terug samen gepuzzeld, wat voor een interessante extra dimensie zorgt in het verder tweedimensionale oppervlak.

Eerst verschenen er op Newman z’n Instagram relatief drukke composities van cirkels en andere geometrische vormen (zoals hierboven), maar er duiken de laatste tijd ook steeds vaker meer eenvoudige composities waar ik erg mee vibe. Hier onder staan enkele van m'n favoriete stukken.

Er zit een bepaalde spanning in de textuur en de lijnen die ik nog niet vaak in ander abstract werk heb gezien, en ondanks dat het niet om illustratief werk gaat voel je dat er wel een bepaald ‘leven’ in schuilt. En het kleurgebruik is natuurlijk fantastisch, zoals we gewoon zijn in z’n illustraties.

Oh by the way, er zijn enkele werken te koop in z’n online shop! Als ik niet met verbouwingen in m’n hoofd zat had ik me waarschijnlijk al laten verleiden om eentje te kopen voor in ons huis of op kantoor… One day.

Bryan Couchman is verantwoordelijk voor de leukste bike packing tassen die je al hebt gezien. Ik heb Bryan oorspronkelijk leren kennen als een getalenteerde brand designer die lang voor het Amerikaanse agency Switch heeft gewerkt, maar een paar jaar geleden begon hij zijn eerste bike packing creaties te delen, en intussen is deze hobby z’n main gig geworden.

Onder de naam Steady Co. ontwerpt en maakt hij — meestal op bestelling — kleurrijke rugzakken, straps, buideltasjes, kader-, zadel-, en stuurtassen, … Kortom, alles wat je nodig hebt om tijdens een lange fietstocht wat extra voeding, kledij of materiaal mee te nemen.

Elke tas lijkt een uniek ontwerp, en ik hou er van hoe wild ze allemaal zijn. Ondanks de bijna overdaad aan kleuren, patronen en texturen zijn ze visueel perfect in balans. Elk ontwerp dat ik op z’n Insta zie passeren wil ik direct kunnen bestellen. Ik heb nu een volledig zwarte koersfiets, zo’n kleurrijke tas zou er niet op misstaan… 👀

Op de website BikeGearDatabase.com kan je een interessant interview lezen over Bryan z’n proces. Zo leerde ik dat hij die funky camo-patronen zelf ontwerpt en laat printen op textiel. Wat een toewijding, heel cool!

Variabele lettertypes zijn in de voorbije jaren volledig doorgebroken, deels onder impuls van de type community die de technologie heeft omarmd, en deels doordat zo goed als elke belangrijke creative app ze intussen ondersteunt — get on it, After Effects! De meeste variabele lettertypes laten je toe om één of meerdere van volgende axis te manipuleren: gewicht, breedte en schuintegraad (slant). Enkele gaan iets verder, en laten je bijvoorbeeld toe om de x-hoogte of de grootte van de schreven aan te passen.

En dan heb je de lettertypes van Clément Cases, een Londen-based grafisch ontwerper en type designer die de mogelijkheden van variabele lettertypes zo ver mogelijk probeert te pushen. Zijn experimenten grenzen soms aan het onleesbare, maar zijn niettemin altijd spannend.

Het lettertype Britney is een goed voorbeeld van hoe Clément Cases de grenzen opzoekt. Het is een verzameling shapes die niet per se een coherent woordbeeld vormen, maar toch lijken ze samen te horen. En door met de variabele axis te spelen kan je de vorm van de letters drastisch manipuleren, soms met onverwacht resultaat.

Volg Clément Cases op Instagram, of ga zelf met de lettertypes aan de slag via de foundry Range Left Shop.

Een kleine 15 jaar geleden ontdekte ik via Dribbble het werk van letterontwerper Simon Walker. Ik was in die periode erg gefascineerd door Amerikaans grafisch ontwerp, dat op dat moment werd gedomineerd door nogal een nostalgisch stijltje. Het was het hoogtepunt van Mad Men en mid-century modernism, de tijd waarin het woord ‘hipster’ werd uitgevonden, en waar we collectief begonnen filters op onze foto’s te plakken. Ook in grafisch ontwerp waren grungy tekstuurtjes en vintage lettertypes de dingen die je designs net dat tikkeltje meer gaven, en Simon Walker was hierin een meester. Z’n vroege werk had dan nog een grote invloed op me.

Één van de leuke dingen aan al ruim een decennium lang designers te volgen op het internet is dat je hun werk vaak ook ziet evolueren. Simon Walker is hier een uitstekend voorbeeld van. Als je van beneden naar boven door z’n Dribbble account scrollt zie je de gekartelde lettercontouren plaatsmaken voor vloeiende lijnen, en de grungy zwart/wit designs veranderen in felgekleurde ontwerpen.

Zijn stijl is nog steeds onmiskenbaar Amerikaans, maar veel volwassener dan dik tien jaar terug. Vooral de designs met de sierlijke letters waaruit decoratieve linten ontspruiten kunnen me erg bekoren, en doen me denken aan het werk van Herb Lubalin. Ze hebben een flair die je met slechts een lettertype (meestal) niet kan bereiken, en tonen daarbij ook meteen de meerwaarde die lettering artists toevoegen aan een ontwerp.

Ook de scope van z’n werk is trouwens geëvolueerd, zo leer ik op zijn nieuwe website. Naast logo’s en custom lettering maakt Simon Walker tegenwoordig volledige lettertypes, die hij verkoopt in z’n type foundry Beasts of England. Daar vind je een aantal erg interessante display lettertypes die net als z’n lettering werk een enorme flair uitstralen, en een historische basis hebben zonder oubollig te zijn. Mrs Carter springt er voor mij meteen uit, niet in het minst omdat je niet vaak een ‘omgekeerde’ italic ziet. De volgende keer dat ik iets moet ontwerpen dat een zekere klasse en exclusiviteit moet uitstralen ga ik deze zeker eens proberen!

The New York Times heeft een artikel gepubliceerd over 'The Worm', het iconische letterlogo door Richard Danne en Bruce Blackburn dat de NASA gebruikte tussen 1974 en 1992.

Boeiende lectuur, maar vooral de fotografie resoneert bij me. Peak 80's science fiction, maar dan echt. Love it!