Violaine & Jérémy laten het brand design van de Orient Express baden in luxe.

Ik dacht dat het enkel in Wes Andersonfilms bestond, maar er is effectief een wereld waarin de tijd heeft stilgestaan, en waar je je haastige digitale leven even achter je kan laten om je over te geven aan de klassieke, tactiele luxe van weleer.

Het Franse designduo Violaine & Jérémy zijn de brand designers van deze plekken, en met hun werk voor de Venice Simplon Orient Express hebben ze zichzelf weer overtroffen.

De Orient Express is een van oorsprong Belgische trein die opereerde op de route tussen Londen, Parijs en Istanboel. Het was niet zomaar een vervoersmiddel tussen verschillende bestemmingen, maar moest een heus hotel op wielen zijn, inclusief restaurant- en ontspanningswagons.

De trein was erg populair bij de toenmalige beau monde, vanaf zijn introductie in 1883 tot wanneer het concept in de tweede helft van de 20ste eeuw achterhaald werd door het gemak van reizen met het vliegtuig. Sindsdien wordt de naam gebruikt voor nostalgische reizen die luxe en exclusiviteit ademen. Een rit van twee dagen en één nacht aan boord van de Venice Simplon Orient Express boek je vanaf zo’n 4500 euro per persoon, maaltijden (gelukkig) inbegrepen.

In opdracht van uitbater Belmond (onderdeel van luxe consortium LVMH) hebben V&J de drie restauratiewagons elk hun eigen look en feel gegeven, geïnspireerd door de mythische trein en route zelf. Daarbij werden duidelijk kosten noch moeite gespaard: logo’s, illustraties, lettertypes, keramiek, outfits voor het personeel, … alles is specifiek ontworpen om de ervaring van de gasten zo opulent mogelijk te maken.

De interieurs van de wagons zelf zijn ingericht in de stijl van de art deco en art nouveau, en deze inspireren de custom typografie en het ontwerp van de menukaarten. Het hoogtepunt van het project zijn voor mij de borden, gemaakt door het klassieke porseleinhuis Bernardaud, maar ontworpen door V&J. Deze met de gestileerde tekeningen van Violaine zijn prachtig, maar het leukste detail zijn de decoratieve lijnen die de wagons van de trein voorstellen in sommige borden.

Heel het project voelt erg anachronistisch, alsof de trein rechtstreeks uit een fantasieversie van het verleden komt gereden, inclusief piekfijn in het mooiste blauw uitgedoste bellboys die je valiezen dragen en je sigaret aansteken.

Normaal zou ik me dood ergeren aan de extravagante luxe van een concept als dit, maar ik betrap mezelf er op dat ik vol verwondering alle details in mij zit op te nemen. Blijkbaar vergeef ik overdaad al snel als ze vol smaak is gebracht, ontworpen door bedachtzame designers als Violaine & Jérémy en uitgevoerd door gepassioneerde vakmensen.

Meer zelfs, bij het zien van de beelden begin ik te dagdromen dat ik op een dag ook op een perron in Brussel of Parijs kan verschijnen, klaar om met boeiend gezelschap de avond te spenderen op de Orient Express. En in het chique boordrestaurant dineren en borrelen we dan tot een gat in de nacht, terwijl de trein dwars door de Alpen richting Venetië tuft. Misschien ooit, al zal ik er ook al genoegen mee nemen als ik ooit iets mag ontwerpen voor een project van deze aard.